Categorie: Jeugdseries en programma's.

Tim Tatoe, de cowboy (1966)

Na diverse avonturen van Pipo de clown te hebben geschreven kreeg Wim Meuldijk het verzoek van de VARA om een nieuwe jeugdserie te schrijven. Hij bedacht de in het wit gestoken Tim Tatoe, zoon van een legendarische cowboy, die in het eens zo Wilde Westen woont met zijn zus Ienemien. De tijden zijn veranderd, het is rustig in het Westen en cowboy Tim houdt zich voornamelijk bezig met het telen van bonen. Daar komt verandering in als de postkoets wordt overvallen. Aan cowboy Tim de taak om de daders, een groep bandieten onder leiding van de geheimzinnige De Schim, achter de tralies zien te krijgen.

Hij staat er niet alleen voor, behalve zijn zus krijgt hij hulp van oom Jippie, de sheriff, en de oude indiaan Vurige Wolf. Het wordt nog spannender als blijkt dat er een schat verborgen ligt en Ienemien ontvoerd wordt door handlangers van De Schim. Behalve spannend was de serie ook komisch. Zo werd om een schurk uit te schakelen tegen hem gezegd “kijk daar eens... een vliegende kurkedil” om hem vervolgens te kunnen neerslaan. Geschoten werd er ook maar in plaats van kogels schiet Tim Tatoe met bonen. Als iemand geraakt wordt, wat in iedere aflevering gebeurt, is hij niet gewond maar groeit er een bonenplantje op de plek waar de boon hem trof.

Tussendoor geeft de vogel Lollipop commentaar op alle gebeurtenissen. Behalve in de studio werd er ook op locatie gefilmd, in de duinen bij Zandvoort en de Loonse en Drunense duinen bij Waalwijk. Om het geheel er nog echter uit te laten zien werden er ook beelden gebruikt uit natuurfilms afkomstig van de Amerikaanse ambassade. Rudi Falkenhagen speelde de titelrol maar was geen geoefend ruiter. De scènes waarin hij paardrijdt werden versneld afgedraaid en wanneer hij moest galopperen werd een stuntman ingehuurd. In de studio verplaatste hij zich echter op een fiets met een paardenkop.

Tijdens de opnamen was er ook een kleine rel. Decorontwerper Dorus van der Linden vertelde in 2014 aan weblog Vorm van Vermaak dat regisseur Wim Bary zonder overleg grijze gordijnen voor zijn decor wilde hangen. Hij was het daar uiteraard niet mee eens. Bary liet dit weten aan Henk van der Meyden van De Telegraaf, die hij goed kende. De journalist rook een verhaal maar werd de toegang tot de studio ontzegd. Omdat de decors in een eerder stadium al goedgekeurd waren wees de VARA-directie het voorstel van Bary af die uiteindelijk zou besluiten de regie over te dragen aan Henk Barnard.