Zie de maan schijnt... (1998)

Op de avond voor de intocht in Wijk bij Duurstede zit Sinterklaas samen met Fernando, één van zijn pieten, op de stoomboot te genieten van de volle maan. Als ze een vallende ster zien wenst Sinterklaas dat hij de achterkant van de maan mag zien. Hij moet er zelf om lachen totdat er een traploper van de maan richting de stoomboot rolt. Na enige aarzeling besluiten de Sint en Fernando naar boven te lopen, richting de maan waar ze begroet worden door maanmannetjes. Aan de achterkant van de maan blijkt Sandra Klazina te wonen. Zij is elke dag jarig, en dat al eeuwenlang.

Ze krijgt ook iedere dag een cadeau en na al die jaren begint haar dat te vervelen. Omdat Sinterklaas alleen maar cadeaus geeft besluiten ze voor één dag te ruilen. Sandra en haar marsmannetjes vertrekken naar de aarde. Sinterklaas en Fernando blijven achter op de maan, maar de Sint heeft al snel spijt, ook al krijgt hij nu zelf cadeaus. Als hij door een verrekijker naar de aarde kijkt ziet hij dat de kinderen om hem roepen. Sinterklaas wil direct terug naar de aarde en schrikt wakker: het blijkt allemaal maar een droom te zijn en de intocht verloopt volgens plan. Terwijl hij op zijn paard door Wijk bij Duurstede rijdt ziet Sinterklaas tussen alle toeschouwers Sandra staan.

Ook ziet hij een jongetje dat wel heel veel op het maanmannetje lijkt… zou hij dan toch niet alles gedroomd hebben? Deze televisiefilm maakt deel uit van een reeks programma’s die sinds halverwege de jaren ’80 eens per twee jaar in combinatie met een boek door Schooltelevisie werden gemaakt. De illustraties die Jeska Verstegen voor haar prentenboek maakte zijn ook in de film te zien.